Middelvinger omhoog of… vergeven.
Hoe vaak gaat je middelvinger omhoog per dag?
Is dat meer in het weekend of door de week?
Hoe vaak erger je je aan je medemens of aan zijn/haar gedrag?
Doet die ander alweer niet wat je wilt of verwacht?
Bepaalt die buitenwereld of jij gelukkig bent of niet?
Hoe vaak herken je dit als spiegels van jezelf?
Kom je hier om de wereld naar je hand te zetten of om je bewust te worden van wie je zelf bent..?
Hoe vaak projecteer je alles naar die anderen en vind je het nog moeilijk je eigen aandeel daarin te zien?
Meestal hebben we de neiging de buitenwereld de schuld te geven van wat niet goed gaat in ons leven.
Hij of zij is de schuld ervan dat we niet gelukkig zijn, zij voldoen niet aan dat wat wij nodig hebben.
Als de dingen in ons leven niet gaan zoals wij willen of bedacht hebben, kunnen we lekker de ander de schuld geven, met vingertjes wijzen of met het opsteken van een vinger.
En toen kwamen daar al die basale hoognodige emoties:
| Onmacht | Verbetenheid |
| Macht | Wraakzucht |
| Boosheid | Jaloezie |
| Woede | Afgunst |
| Haat | Depressies |
| Verdriet | Neerslachtigheid |
| Bitterheid | Angst |
Bewust of onbewust hebben wij ze allemaal en zijn we mens genoeg om ze te herkennen.
Als één of meer van deze emoties de boventoon gaat voeren ontstaat hieruit vaak een compenserend gedrag:
| Roken | Seksverslaving |
| Drinken | Gokverslaving |
| Drugsgebruik | Nagelbijten |
| Eetverslaving | Tandenknarsen |
Gedachten en gevoelens zijn krachten die velden creëren van onzichtbare vibraties. Deze trillingsvelden kunnen zo krachtig zijn dat ze belemmerend werken voor onszelf. Gijsbert van der Zeeuw, een Nederlands medium, beschrijft in zijn boek Helderziendheid in ruimte en tijd, hoe wij als mens scheppers zijn op trillingsniveau.
Op zijn astrale reizen zag hij hoe mensen vanuit negatieve gedachten monsterachtige vormen creëerden en hoe liefdevolle gedachten en gevoelens liefdevolle wezens creëerden als een beschermend veld. Op de Harvard Universiteit werden diverse experimenten gedaan die uitwezen dat gedachten krachten zijn. Gedachtekracht kon zelfs planten sneller laten groeien.
Gedachten hebben trillingen en planten zich voort door het fijnstoffelijke lichaam, om van daaruit hun reacties aan het fysieke lichaam over te dragen. Ook buiten het lichaam kunnen gedachtetrillingen opgevangen worden door anderen en daar positieve of negatieve reacties teweegbrengen. Hier past daarom het gezegde: wat je zaait zul je oogsten.
Een belangrijke wetenschappelijk pionier die onderzoek deed naar de uitwerkingen van gedachtekrachten op het cellulaire niveau van de mens en zijn omgeving, was Cleve Backster. In 1989 verscheen het boek The secret life of your cells, van Robert B. Stone. Hierin wordt grondig ingegaan op het bijzondere laboratoriumonderzoek van Cleve Backster.
Daarin werden namelijk planten aangesloten op een encephalograaf die nauwkeurig, in een grafiek, de emotionele respons weergaf op uiteenlopende gedachten van de onderzoekers. Het werk van Backster heeft tot het inzicht geleid dat iedere cel bewustzijn heeft en dat deze cel reageert op het grotere bewustzijnsveld waartoe hij behoort.
Denken is een snelle, lichte vorm van bewegende energie. Als we iets willen maken is er altijd eerste de denkvorm die zich uiteindelijk verdicht en zich manifesteert. Wat je denkt dat ben je: een uitspraak die we allemaal kennen en die duidt op een kosmische wet. Gedachten geven trillingen en creëren een eigen trillingsveld in geest en lichaam.
Als we met onze gedachten focussen, verbindt ons bewustzijn zich met deze trillingsfeer. Een positieve gedachte heeft een positieve invloed op ons wezen, terwijl een negatieve gedachte het tegenovergestelde creëert.
Gedachtetrillingen planten zich voort vanuit de psyche naar het fysieke lichaam. Ons lichaam bestaat voor 70% uit water, net als het oppervlak van moeder aarde. Water is instaat trillingen op te nemen.
Een voorbeeld hiervan zien we bij Masaru Emoto, in zijn boek Boodschappen van water. Hij laat zien hoe gedachten en andere trillingen van invloed zijn op het creëren van waterkristallen. Daarmee geeft hij één der meest objectieve voorbeelden van hoe gedachtekrachten uitwerken op de materie.
Wat we over onszelf denken wordt waarheid voor ons. Wij zijn daarom als denkende wezens grotendeels verantwoordelijk voor alles in ons leven, het beste en het slechtste.
Zelfs de tekst die wij op etiketten schrijven van potjes water verandert de
kristallen:
Elke gedachte die we denken creëert ons heden en onze toekomst. We creëren onze ervaringen met onze gedachten en onze gevoelens. Wanneer we vrede, harmonie en evenwicht creëren in onze gedachtewereld vinden we dat in ons leven terug.
De grap is dat wij de enige denkers in onze eigen gedachtewereld zijn.
Vaak menen we dat we weten wat de ander denkt. “Ze zullen wel dit of dat van me denken” en “ze vinden vast dat ik het zus of zo bedoel”. Knap hoor, weten wat de ander denkt. Uiteindelijk zijn het alleen maar projecties van onze eigen ideeën over wat dan ook.
Laten we het denken eens nader onder de loep nemen en kijken naar het gezegde “wat je denkt dat ben je”.
In wezen is de geest het leven; het scheppend denken is de bouwer en de stof is het resultaat.
‘De geest is het leven’ wil zeggen dat er slechts één Kracht in het universum is, en dat deze Kracht de Bron is van alle leven. ‘De stof is het resultaat’ betekent dat alles wat wij in deze stoffelijke wereld ervaren een projectie is van energieën en patronen vanuit dit hogere bestaansniveau.
Het scheppend denken is de architect en de bouwer, waarbij er een bemiddelingsproces plaatsvindt tussen deze spirituele Kracht en de manifestatie in de stof.
We vragen opnieuw: wat is het doel in je leven na deze overdenkingen? Wil je de wereld nog steeds naar je hand zetten of leer je jezelf kennen door je negatieve emoties?
Wil je daarmee doorgaan, dan kun je nu stoppen met verder lezen; het is dan zonde van je tijd.
Ga je er vanuit dat er kans is jezelf te leren kennen in een wereld zoals die is, dan zul je moeten gaan kijken naar je negatieve emoties. En je afvragen waarom je ze nog nodig denkt te hebben.
Wil je nog langer vechten met je buitenwereld, of zou je in staat zijn de wereld te omarmen? Durf je de negatieve emoties al te zien als pijn die de ander en jijzelf beleven, en als een leermogelijkheid? Als je de laatste keuze kunt en wilt maken, durf dan de ander zijn negatieve emotie toe te staan, en vergeef de ander.
Misschien kan je de ander zijn imperfectie vergeven als je bedenkt hoe (perfect?) je zelf altijd bent geweest. Als je hiertoe instaat bent vergeef je ook je eigen imperfectie. Dit betekent niet dat je de belangrijke zaken maar weg moet moffelen, maar dat ze bespreekbaar moeten zijn, waardoor we elkaar als mens blijven bereiken. Het pad dat we volgen is dan heel belangrijk: kiezen we voor het macht-onmacht spel of zijn we bereid tot geweldloze communicatie? Met respect voor wie je zelf bent en respect voor de ander.
Hier is nog een laatste vraag: wie of wat denk jij te zijn als je leert alle negatieve emoties los te laten?! Wil je het echt weten, ga dan je weg en bericht ons over je ervaring.
Wat is vergeven en hoe doe je dat?
Vergeven is in volledig besef van de eigen imperfectie geen enkele veroordeling hebben over de imperfectie van de ander. Op zo’n moment worden we ons bewust van de pijn van de ander en gaan we de ander vanaf zielenniveau beleven. Als je dit doet kun je het beste je hand op je hart leggen om van daaruit de ander onvoorwaardelijk te laten zijn wie hij of zij is. Vergeven kun je alleen met je hele hart. Door zo naar de ander te kijken geef je de ander het mooiste wat je ooit kunt geven: je positieve aandacht.
Dit werkt als een positieve kracht naar de ander, als een zegening. Door zo tegenover de ander te staan, zul je geen last hebben van het negatieve veld dat door de ander gecreëerd is, maar deze energie met je positieve aandacht automatisch neutraliseren.
Allerlaatste vraag:
Middelvinger of zegening?
Een mens heeft niet één vinger maar VIJF.
Met vijf vingers kun je zegenen.
